aktualizacja majowa mode on

maj pęka w szwach. jeszcze blada magnolia nie opuściła wszystkich płatków a już pah pah pah kiście bzów wybuchły zcichapęk w gęstych krzach, migdałowiec przypomina wieszak na różowe tutu mikroskijnych balerinek a mleczom wiatr już dawno wytrząsa dmuchawce. trele szpaka i gruchot synogarlic próbują iść w zawody z okolicznymi kosiarkami ... tu następuje przerwa techniczna w używaniu worda bo mi komputer i internet skisł. jak ta gupia zaktualizowałam sobie eksplorerea i teraz mam taki kasznko-miszmasz że jacie pierdykamw lewe kolano ostrym grotem posolonym. nic nie mam . normalnie czystej wody kononowicz. googla nie mam, ulubionych nie mam, na własnym blogu mogę sobie najwyżej napluć na ekran bo notek nie przyjmuje z powodu braku dodatków. rozkapryszony metroseksualny internet rząda ode mnie dodatków. pfff. czyli co. mam se komputer obwiesić torebką ze skórki wężowej i wisiorkiem z bursztynu jurackiego? szfak. ta nowoczesna technologia mnie uziemnia, dołuje i wytrąca z poczucia śladowych ilości inteligencji.zresztą może chodzi o to , że ja mam tę, no, inteligencję emocjonalną jeno. walnąć z impetem w klawiaturę, rzucić nieprzyzwoitym wyrazem prosto w ekran, zawyć do półksiężyca i rozszlochać się z powodu wykipianego na wyszorowaną kuchenkę mleka (tfu, lepiej wizerunkowo jednak zabrzmi : z powodu złamanego tipsa). to umiem. rozkminianie nowoczesnych technologii przesyłowych jest mi niedostępne w stopniu równym niczem haft angielski, drylowanie kurczaka lub wymiana żaróweczki w romanie. trundo. taka już jestem. pół durna pół bezradna. żeby tu dziś umieścić posta musiałam wykonać gargantuiczny wysiłek polegający głównie na losowym wciskaniu kilku klawiszy jednocześnie i kopaniu w biurko . czym przypominałam te małpę co to waląc kilka milionów lat w klawisze też by hamleta napisała. a ponieważ odniosłam sukces to i z tą małpą może być ziarnko prawdy na rzeczy. hu nołs niech pierwszy rzuci dowodem (biometrycznym). wracając więc zaś do wiosny, to się rozbujniła i jest mi lekiem na całe zuo. nawet ojciec-dyrektor swoim rozjuszonym telefonem nie zmącił mi delektowania . im bardziej on napierał tym więcej anielskich fluidów próbowałam wcisnąć w słuchawkę. rozstaliśmy się w mentalnym uścisku niczem ci żołnierze z wrogich okopów piosenki sir mc cartneya pipes of peace. co zresztą przyszło dość łatwo po relaksującym weekendzie na wichrowych wzgórzach, gdzie mięso z grila lało się strumieniami, kury dały świeże jaja na omlet, kino nas ubawiło a potem zasmęciło na wysokim poziomie a księżyc. ech. księżyc pokazał nam na długim czasie naświetlania, że noc to w zasadzie nie noc a dzień. tylko trochę inaczej.

a teraz was zostawiam ponieważ na jutro przewidziano nfw - niespodziewany festiwal wypieków. w moim piekarniku pachnie spód kokosowo-herbatnikowy pod zalewę truskawkowo-rabarabrową, u Starszej Pani zagęszcza się sernik a marian w ramach relaksu maturalnego robi niewiadomoco ale wiadomo, że będzie delyszys. i w ogole koncze bo po tej calej cholernej aktualizacji zezarlo mi jak w piosence lony ”ae” polskie literki i brzmialabym jak szczerbaty deklamator. b.