o gramaturze jaj

2.07.2010 06:31 pre ps komu nikat:

mój domowy au(ć)tluk pokazał mi jęzor więc. szyfrowana wiadomość dla samiwieciekogo. a więc mam: sałata rzymska, rukola, koperek, natka, ser żółty, cukinie, małosolne, bób – przepraszam, wyszło jakoś wegańsko. al ma pomidory, ogórki, papryki. resztę nabędziemy w geesie na miejscu przy okazji nabywania komody, szafy gdańskiej i szezlonga. seeyou gerls in the village :)



jaja na wagę, ogórki na metry a głupotę europosłów mierzyć będziemy na cysterny od łba. jak już posadzili te swoje zaróżowione z awansu pośladki na skrupulatnie wystandaryzowanych taboretach w brukseli tak im rozum sczezł i spłynął niżej kości śródstopia. choć najprawdopodobniej to znów jakiś nepotyczny koniunkturalizm (stosować ten kolokwializm zamiennie z lobbingiem nie jest błędem językowym ani merytorycznym) na rzecz doinwestowania jakiegoś zbiorowego wuja/stryja/kuzyna, któren już przyobiecał za nowele przepisu o jajach swobodny przepływ środków płatniczych w dowolnie przez europosłów palcem środkowym wskazanym w swoją pierś kierunku. tak jak z przegatunkowaniem ślimaków z mięczaków do ryb gdyż azaliż ślimaczków nie subsydiujemy a rybki i owszem oui. a teraz czekam aż na stosach całej europy zapłoną książki kucharskie z nienormatywnym określeniem jaj w recepturze dań. poczynając od starożytnych papirusów, przez nowożytne manuskrypty, kolorowe tygodniki, albumy, kuchnie internetowe i nagrania tv wraz z ich prowadzącymi, autorami, twórcami i kucharzami za stosowanie nienomenklaturowej jednostki „sztuki jaja” w miejsce jedynej słusznej jednostki „wagi jaja”. a tymczasem weź tuzin zbuków, zapakuj w bombonierkę po najlepszych czekoladowych pralinach na świecie i wyślij dowolnie wybranemu brukselskiemu posłu , skwapliwe rezygnując z ostrzegawczej nalepki „ostrożnie szkło” za to z najlepszymi życzeniami rychłego powrotu do zdrowia psychicznego.

ps pilnie odkupię 816 gram zbuków
b.

ps 1.07.2010 18:16
no to ja muszę zaskarżyć. do straszburka albo do bercelony. gancegal. te media co mi robią koło pióra z dementowaniem nagle informacji o jajach. nie po to ja tu generuję dedykowaną notkę. nie po to wzbieram żółcią na brukselkę, żeby mi to teraz tak hop-siu odbierać. o nie. dawać mi tu ten przepis o jajach na wagę. na pewno tam jest małymi literkami napisane, że w przypadku oporu społeczeństwa sprawę obrócić kotem wokół ogona i postraszyć, że jedynym wyjściem z sytuacji, tak aby się cała unia nie pogrążyła w chaosie, zamęcie i zapaści jest w takim razie alternatywna sprzedaż jaj na ... litry. Więc. niech sobie to teraz społeczeństwo przemyśli. mówię wam. szukajcie małych literek.

b.

madejowe łoże kupię od zaraz

trwa alternatywny wyścig z czasem. czy. pierwej zakupimy meble do apartamentu mariana, czy pierwej oszalejemy. mnogość mnogość mnogość oferty meblarskiej nie ułatwia, gdyż zdaje się być mnogością wielce iluzoryczną. i ciągle natykamy się na zasadę jak nie pe to qu a jak nie qu i nie pe to tylko zet a zet nie ma nie było i nie będzie. never ever. a przynajmniej nie w tym kolorze, kształcie i cenie . (l)ament. marian - mistrz świata w spowalnianiu co i rusz się nam zawiesza w przestrzeni między wyimaginowaną wizją swojego pokoju a twardą rzeczywistością , najczęściej z długą, odstręczającą metką. i jeszcze wprawdzie de gustibusnondisputandum ale trochę nas wbija w posadzkę pomysł na wnętrze w stylu gabinetu prezydenta (jestli to piętno kampanii wyborczej czy może raczej antycypacja pierwszej damy?). ponadto znamienne jest, że ze wszystkich mebli świata preferuje i skrzętnie odnajduje w największych magazynach meblowych - pluszowe pandy, szczury i pieski. ale. ponieważ już niebawem wybywa na misję z druhem boruchem, będziemy sobie z alaską mogły pofolgować w samodzielnym doborze meblościanki. zajęcie tyleż radosne co irytujące. jeśli w nadchodzący weekend nadal będziemy w czarnej d…pie jestem za aranżem w stylu japońsko-hinduskim – sto piętnaście mat , dwieście poduszek z cekinami i kuchenna drewniana deska jako stół-ława-biurko. prostota, funkcjonalność, elegancja w cenie jednej trzeciej rustykalnej komody z paździerzowego dębu inkrustowanego sosnowymi sękami.
a zapomniałam odnotować, że przyszło to no, jak mu tam, lato. a z latem jest jak z młodzieżą panie kochany. kiedyś panie kochany to BYŁY lata. a teraz to ech … szkoda gadać.
b.

ps 27.06.2010

maraton sobotni był wielce udany albowiem udało mi się zobaczyć kilka startujących samolotów. i jeśli o mnie chodzi mogę zaliczać weekendowe szopingi do wypęku o ile odbywać się one będą w okolicy lotniska. merytorycznie maraton potwierdził, że wypada nam już jeno jeździć do bydgoszczy bo stolica nas meblowo nie kontentuje zupełnie. tymczasem na ulicy staropańszczyźnianej, będącej strategicznym punktem przesyłu gazu z białorusi w ramach restrykcji i międzynarodowych konfliktów odcięto mi dostęp do onego więc eksperymentuję z jajecznicą z piekarnika i grilowanymi waziwami.
a tu kawałek weekendu w obrazkach:

b.

moondial tu tu ru tuuuu tuuuuuuuuuuuu

no to co. jakiś meczyk by trzeba zaliczyć? dziś brazyliejros contra koreaniejros. no to chyba looknę. i posłucham sobie tych wuwuzetek, czy jak oni zwą te tromby erpeańskie. fistaszki – gotowe. płyny rozgrzewające – gotowe. i niech to będzie warte mojego czasu. bo przełączę na mjakmaupa.
b.

ps 16.06.2006 godz. 18:33

wczorajszego pilota tv wsadziłam do pralki, żeby jednak nie zmienić kanału. no bo nuda panie to spotkanie. za to dzisiejsze starcie torreadorów vs czekoladziarze i owszem. spaniolini szli taranem na tego szwajcarskiego przystojniaczka w bramce ale no nie dali, nie dali rady. 1:0 dla czekoladożerców i meczyk bdb. a teraz nakładam sobie farbę w kolorze mlecznej czekolady (na cześć zwycięzców) , gdyż zamierzam tonacyjnie przejść od ciemnej brunetki do rozświetlonej blondynki. mentalnie już dawno to zrobiłam. będzie więc harmonijnie i spójnie.

ps 18.06.2010 godz. 15:42

a teraz proszę państwa oddam się rozpaczy albowiem germańce przerżnęli z serbiom 0:1. to niby tylko mundial. ale wiecie. germański szef jakby z automatu zblokuje nam premię. i ja go w zasadzie rozumiem. w dodatku klose zlazł z boiska z czerwona płachtą a podolski miał siedmiokrotnie zeza. idę pooddychać świeżymi warzywami na bazarku.
b.

fa caldo

jazda po wale przypomina nieco jazdę najdłuższą drogą w stanach łączącą chicago z los angeles route 66. więc. 20 km jedną prostą, ostry zakręt na południe i 20 km drugą prostą. idealna trasa dla osób o znikomej orientacji w terenie. o godzinie 15:30 drzewa wzdłuż są zbyt niskie by dać cień.i jedynym ratunkiem przed użarzeniem jest ciągłość pedałowania. postój na zdjęcia skutkuje strugami potu od czubka głowy do pięt. jadę i tylko kątem oka podziwiam wiślane rozlewiska.







z szerokiego duktu trasa zmienia się bowiem w wąziutką ścieżkę urodzajnie obrośniętą chaszczami i trzcinami, które smagają mi dłonie i kolana.













przechył w lewo lub w prawo grozi stoczeniem z wału. tu obojętnie na którą stronę bym upadła, ległabym w wodzie. z tym że lecąc we wisłę nurzałabym się w brunatnej spienionej brei, lecąc na prawo pluskałabym się w czystych i przejrzystych wodach podskórnych. więc jakby wybór jest dość oczywisty. tym samym wstęp na pole golfowe w rejszewie możliwy tylko w płetwach. wolę je takim. urocze rozlewiska idealne dla romantycznych przejażdżek płaskodenną gondolą.







na całym wale od tarchomina do skierd żywego ducha. czyżby obowiązywał nadal zakaz? ups.
a dziś dla odmiany upał. polatam trochę na mopie a potem położę się w lodowatej wannie i doczekam wieczora. szczypta ekscentryzmu sponsorowana przez celsjusza.
b.











ps

lot na mopie skończył się drobnym liftingiem. mam teraz salon w stylu hiacynty z "Keeping Up Appearances" - rushowy ;)


b.

ryzyk śmizyk

no dobra kochani. idę zbadać stosunek lepkości asfaltu do płynności rowerowego ogumienia. tak. wiem. jest 38 celsjuszy. ale w apartamencie mam to samo. a na dworze wieje może (szkoda jednak że nie morze). więc. lets make the wind.
sprawozdanie na śniadanie.
b.

bursztynowy miazmat lata

skąpanym w późno-popołudniowym słońcu tarchomińskim trotuarem powędrowałam sobie w celach naprężenia uwiądłych zimą/wiekiem/romanem/cibatami z mozarellą łotewer ud mych dwóch. wyznaczony rytm raz-dwa raz-dwa trochę mi nie wyszedł. z powodu nadgrzania atmosfery posuwałam się w tempie raaaaaaaaaaaaaz przerwa –oddech-otarcie czoła z potu dwaaaaaaaaa. w legii cudzoziemskiej zapewne w takim tempie się śpi. nagły i niespodziewany początek lata. w kombinacji spalin-kurzu i rozgrzanego asfaltu szukam zapachu morskich wydm lub nadjeziornych szuwarów. w zasadzie jestem absolutnie gotowa na to lato. więcej. jestem absolutnie gotowa na wakacje. a ku mej rozpaczy te dwa elementy niekoniecznie są spójne.ba. nawet natenczas się wykluczają. zamykam więc oczy, przykładam do ucha bałtyckie muszelki bałtyckiego przegrzebka i grzebię palcami w doniczce z krotonem wyobrażając sobie dziką plażę i mnie w bikini jak bogini. i jedno i drugie i trzecie i czwarte i piąte to jednak tylko sprzeczny oksymoron ze złośliwie wywalonym jęzorem. więc. miałabym ochotę nieprzemożną wywalić tu swoje żale i smuty i pretensje do niewiadomokogo i pochlastać się mentalnie i zachować jak chryzostom cherlawy. ale. przecież. udam, że wakacyjny wakat i urodzajna skórka pomarańczowa nie jest mnie w stanie wpędzić w depresję. no. może w depresyjkę maleńką. idę. pomiziam sobie bursztynki. bo ponoć bursztyn i stres odgania i spazmy uśmierza. oby.

b.

ps

o. jakże mnie cieszą takie czasoprzestrzenne sprzężenia . dopiero com miała pójść po radę do tybetańskiego mnicha a tu proszszsz wyświetlą mi rozwiązanie na kinowym ekranie http://www.stopklatka.pl/wydarzenia/wydarzenie.asp?wi=66431

sztorm

nie wiem jak wyjdę z pracy. roman stoi 90 metrów od furtki. zastanwiam się czy może wezwać radiotaksi. kurs na odcinku 90 m nie powinien być zbyt kosztowny. a wszystko przez to, że mam tu dokładnie egzakly tę oto sytuację , jeno w wersji udźwiękowionej.

nie wątpię, że nikt nie wątpi, że w skali od łagodnego lęku do panicznej histerii wybieram to ostatnie w reakcji na burzę.

b.

kurza permutacja

komunikat iż:

Rolnik z prowincji Hubei w środkowych Chinach wypowiedział wojnę deweloperom, którzy chcą przejąć jego ziemię. Z taczki i kilku rur zbudował wyrzutnię i ostrzeliwuje z niej ludzi próbujących przeprowadzić eksmisję - informują we wtorek miejscowe media.

we właściwy sobie sposób odczytałam:

Rolnik z prowincji Hubei w środkowych Chinach wypowiedział wojnę deweloperom, którzy chcą przejąć jego ziemię. Z taczki i kilku kur zbudował wyrzutnię i ostrzeliwuje z niej ludzi próbujących przeprowadzić eksmisję - informują we wtorek miejscowe media.


w obliczu takich spektakularnych zdarzeń przez chwilę pomyślałam, jak trudno będzie mi pochylić się nad klawiaturą i wykrzesać jakąś choćby zbliżoną napięciem narrację z własnego życiorysu bez zastosowania piramidalnej hiperboli. a zaraz potem szybciuchno zwizualizowałam sobie tego rolnika strzelającego w dewelopera pierzastymi, gdaczącymi kurami. i jestem pewna, że ten rolnik mógłby być apoteozą sprawiedliwości, jakiej oczekują dla swoich deweloperów rzesze petentów - nabywców potencjalnych penthausów w kredycie na lat trzydzieści za to w bonusie z cieknącym dachem lub inną wadą dobrze ukrytą drobnym maczkiem.
skorygowawszy odczyt komunikatu sprowadzając obraz rewolucyjnej kury do wymiaru prozaicznej rury – stwierdzam, że gdybym pracowała w njusrumie, to Moja wersja wydarzeń miałaby pierwszeństwo przed wersją faktyczną. mogłabym zasadniczo zawodowo przekręcać wiadomości. ale od tego to nam chyba fachowców nie brakuje
b.

zarombany mostek cielęcy

nie wiem jak u was ale u mnie na saskiej kępie powietrze zostało definitywnie zassane i przechodzimy tu test na długość bezdechu. bojkotowanie telewizora w popularnym paśmie prognozy pogody skutkuje dziś wełniano-poliestrowym sweterkiem w romby (romby jako stygmat śmieszności i głupoty całkiem dobrze się sprawdzają) podciągam więc rękawy aż do obojczyka. bo przecież nie podciągnę dołu pulowera pod brodę. na to na pewno jest jakiś paragraf. a mnie już wystarcza tych kilka nieopłaconych mandatów (rozmyślnie postponowanych z powodu poddawanej przeze mnie pod wątpliwość dyskusyjnej karalności zaistniałego przewinienia – czytaj przekroczenie prędkości w obszarze
a) zabudowanym (przy czym obszar zabudowany to po lewo kanałek żerański, po prawo w oddali na horyzoncie jeden komin nieczynnej fabryki

b) prowadzenia robót drogowych (przy czym roboty drogowe polegały na stojącym panu Mietku z łopatą, w polu - jakieś naście metrów od krawędzi pobocza) i wystarcza mi także w konsekwencji tej kontestacji niechybnie czyhający na moje ruchomości bezwzględny komornik. nie będę się więc publicznie obnażać i doniosę te romby na klatce aż pod drzwi mieszkania. choćbym sobie miała odparzyć mostek.

aha. mimo wszystko miłego weekendu



Dziś

27/10°C

Jutro

19/8°C

Pojutrze

18/12°C

i tak do 2015 r. kiedy przyjdzie susza i będziemy tu mięli śliczny krajobraz preriowo-pustynny.

b.

dziecinnie proste

dwadzieścia minut – dwie zupy. rekord sponsorowany przez wodociągi warszawskie, które mi dziś o 21:00 na dobę wyłączają wodę. tym samym wybór zup podyktowany był śladowym czasem przygotowania. ale też poszukiwaniem zupy jeszcze nie degustowanej. bo to próba generalna przed czwartkowym obiadem z okazji. więc i zupa winna być okazyjna. przez wzgląd na porę roku padło na zielony motyw przewodni. zadziwiające jest, że przy użyciu szklanki mrożonego groszku, jednej dymki, szklanki bulionu i czubatej łyżki pesto można uwarzyć piękną szmaragdową smakowitość. w drugiej zupie zmelanżowałam blenderem cukinię z pieczarkami, cebulką , szczyptą ziół prowansalskich, bulionem i ząbkiem czosnku. łaaa. to jest to. do kompletu zapiekę francuza z rukolą i będzie się można zamlaskać. a ponieważ kaloryczność zup wielce znikoma, można dla złamania zieleni dokooptować do okazji tort z bitą śmietaną i truskawkami. doskonała koincydencja smaków i barw. no to czekając na czwartek idę zwizytować wannę zanim mi odetną wodna magistralę.

b.

ps. 2.06.2010 11:49

zrobić dwie zupy, zakonfekcjonować w gustowny polipropylen i niefrasobliwie zostawić w domowej lodówce, żeby potem obie te zupy jeno oglądać w internecie ze ściśniętym z tęsknoty żołądkiem – pełny wymiar głupoty
b.