psycho-trop jesienny

Nadciąga listopad suto sypiąc z drzew kruchym złotem. Nawet gdybym nie zajrzała do kalendarza, mój osobisty zegar biologiczny wysyła niesubtelne sygnały pod- i nadprogowe żądające listopadowych, gastronomicznych imponderabiliów. Na skutek takiego impulsu wyszłam dzisiaj ze sklepu, w którym zamierzałam nabyć mydło ino,z kaczym odwłokiem. Pogrzebałam w internetach i doszłam do wniosku, że 24 godziny macerowania w majeranku to zbytek, na który mnie nie stać, a zwłaszcza nie stać mentalnie moich ślinianek gotowych do konsumpcji za nieodległe zaraz. Ciepnęłam więc kaczkę w brytfance do pieca i czekam. ponieważ obrałam opcję pieczenia w bardzo niskiej temperaturze skuszona obietnicą kruchości i soczystości mięsa, mam zagwarantowany nocny dyżur z głową przy piekarniku do świtu (szczęściem elektryczny nie gazowy to piekarnik). Jeśli prześpię alarm kuchenki, jutro będę miała brytfankę kaczych czipsów a blok w kaczej, dymnej otulinie. Ale kto wie, może dokonam odkrycia na miarę znalezienia w truflach substancji pokrewnych konopiom wywołującym stany bezzasadnego zachwytu i euforii (może się bardzo w obliczu ogłoszonej kadencji przydać). No w każdym bądź razie spodziewam się uniesienia. Pytanie, czy rankiem na widok nadtlonej węglem brytfanki walnę nią ze złości we wściekłym uniesieniu o posadzkę czy raczej uniosę się nad panele otoczona chórem psychotropowych miazmatów rozkoszy. Doniosę niechybnie, o ile spalona kaczka nie paraliżuje klawiatury lub nie powoduje odlotów poza tutejszą galaktykę. Na zaś otwarłam słoiczek słodkiej borówki i się nią w międzyczasie z nudów wentyluję.
b.