Hrvatski fotoplastikon czyli przaśne pocztówki z

najprzódy nasłuchawszy się i naczytawszy, że ojojoj jaka ta Chorwacja śliczna ajwaj cmok cmok, jechałam z pewnością doznania względnie przyjemnej estetyki z dodatkiem wysokich jak na wrzesień temperatur. nie, żem tam zaraz zblazowana jechała. raczej nastawiona, że zasadniczo ładnie niż brzydko. w zaciszu ciemnej strony umysłu tkwił jednak chochlik i szeptał, bueee, wszyscy chwalą, musi jakaś wypomadowana z wierzchu landryna a pod spodem dziegć i kicz na pożywkę otumanionych turystów. no więc, proszę Państwa i owszem. landryna. landryna do sedna sedn. ale. landryna o niezwykle wysokiej jakości cukru. chciałby człowiek opisać tak po ludzku, po hemingweyowsku rąbnąć pięścią w stół i surowym okiem spojrzawszy wydobyć z siebie jakiś krytyczny osąd i trzeźwy komentarz, choćby zwykłe buee albo eeetam. ale. no nie da rady (prawie, ale o wyjątkach potem). bo jestci też Chorwacja tak oku i duszy miła, że z miejsca rwie za serce i pozwala się z błogim westchnieniem i z wzajemnością napawać. no to żem się napawała. do immanentnego wypęku. dlatego przytaczam tu tymczasem przygarść pocztówek a gdy okrzepnę i odtajam z błogostanu, zdam słowne świadectwo. zdjęcia w kolejności podle naszej podróży z południa zachwycającej Dalmacji na północ do intrygującej (a czasem irytującej) Istrii:

Pisak, czyli hołm słit hołm z plażą na podorędziu

Szibenik

Trogir

Split

Imotskie

Droga na Ostrołękę