sfrontu

mam wrażenie, że albo w albo na głowie mam batyskaf. w którym perkoczą po węgiersku flaczki. z minuty na minutę czuję jak opadam na dno majestatycznie falując rozłożystymi bokami a miękkie ukwiały miziają mi stopy. na szczęście jestem mistrzem w błyskawicznym wychodzeniu z opresji zagrażających wrednym patogenem mojej osobistej immunologii. i nic nie stanie na drodze do realizacji resetu z kokawę na staropańszczyźnianej. ole (jęknęło głucho a smętnie w wilgotnych oparach unoszących się sponad saskokepskich kałuż).
b.