pełzając po panelach

w pracy lodówka. oszczędnościowy tryb ogrzewania oszronił nam ściany. do godziny 14:00 siedziałam owinięta wokół kaloryfera i odchodziłam tylko po to, żeby zrobić sobie kolejną gorącą herbatę. o 14:00 zrobiłam sobie takoż gorący obiad i czekałam na 16:00 a nylony na mych stopach zaczęły lekko skwierczeć w długotrwałym kontakcie z grzejnikiem. nie wiem co dzisiaj się stało tym hektopascalom, ale moim zdaniem miały spektakularną depresję. wracając do domu zasypiałam na każdych światłach i nawet pomyślałam, że zjadę w jaką zatoczkę i się zdrzemnę chyba albo co. ale wyszło alboco. na ulicy o dziwacznie zmienionej organizacji ruchu w półśnie lekko wymusiłam pierwszeństwo. i to nie na byle kim a na radiowozie. który sobie wnet za mną pojechał i w półśpiącym odrętwieniu zajęło mi sporą chwilę, by skonstatować logicznie że mryga na niebiesko i daje mi jakieś znaki. gdy go puściłam przodem, zechciał sobie uciąć ze mną pogawędkę i w tym celu wymusił zjazd na parking. czy pani czyta znaki ble ble ble ziew. dokumenty wozu, oc, prawo jazdy ble ble ziew. poszedł sobie do radiowozu pogmerał i wrócił z groźbą mandatu za nieprzestrzeganie ble ble ble i próbę staranowania jednego z dwóch białołęckich radiowozów. o jak mi przykro, ziewnęłam i nie podjęłam dyskusji. a. se myślę. jeden mandat w te jeden w tamte. ziew. pan porucznik był naprawdę skonsternowany. żeby go w końcu wybawić z kłopotliwej konfuzji zagaiłam mu, że ten i owen urodziny mam dzisiaj i jakby chciał mi koniecznie jakiś prezent to zaniechanie mandatu wpisuje się tę miłą kategorię. ziew. poskrobawszy zmarszczone troską czoło zaniechał. ziewnęłam murmocząc coś na kształt godblesju. a teraz idę bo mnie na tapczan ciągną hektopascale. oraz oświadczam, że kocham wszystkich moich wczorajszych Gości bo robią mi z mózgu koktajl endorfinowo-serotoninowy.

b.