dychotomia mode on

w związku z małą apokalipsą, jaka się nam szykuje w pracy, wziął mnie dziś ojciec-dyrektor na spytki. ponieważ ojciec-dyrektor myśli, że ja nie wiem co on wie a ja wiem, że on nie wie że ja wiem – musiałam pojechać improwizowanym na chybcika oskarowym kunsztem aktorskim. gdyż. dekonspiracja mojej wiedzy o jego niewiedzy byłaby strzeleniem sobie w rzepkę. ojciec-dyrektor podszedł do tematu wielce profesjonalnie. najsampierw więc mnie okadził i posypał cukrem pudrem. wyluzowana jak fokaszot na flaucie z łaskawością królowej angielskiej nie kwestionowałam, nie podważałam i nie postponowałam. ostatecznie wiedziałam, że za rogiem czai się kij od tej marchewki. no i się doczekałam. kijek z zagwozdką modelowo wychynął nam zza rogu. i gdy tak ojciec-dyrektor niesubtelnie machał mi nad głową tym drągiem, to się złapałam na tym , że tak naprawdę to bardziej mnie frapuje jak wydobyć światło w akwarelowym pejzażu, który katuję już od kilku dni. niedobra, niedobra dziewczynka. zero empatii z frezem obwiedniowym. już wiem, że na postawioną w spytkach alternatywę odpowiem niezgodnie z oczekiwaniami ojca-dyrektora. człowiek na starość krnąbrnieje. choć talentu akwarelystycznynego od tego nie przybywa (chlip, chlip)
b.