poświata poświąteczna

nie ma to jak zaprosić rodzinę na poniedziałkowy, świąteczny obiad i znaleźć w lodówce w wielkanocną niedzielę śmierdzący półmisek chabaniny. stresik. niewielki. tyciuchny. tyci. oraz gonitwa myśli, jak zrobić kurczaka marengo (i tu word słusznie poprawia na : marnego) BEZ KURCZAKA. otóż. należy wziąć szpinak, masło, ser i czosnek. udusić. zapakować do wielkich muszli al dente i zapiec w sosie pomidorowym na boczkowych skwarkach. i z pompą wnieść na stół ratując się ersacem od blamażu. nie bez znaczenia jest duża doza wyrozumiałości i przychylności stołowników. dodatkowym atutem jest możliwość późniejszej rekompensaty wakującego kuraka złożami pękającej od pieczonych mięs i jajów i sałatek w szwach lodówki. w poniedziałkowy wieczór zaś z lubością zlizuję z gieesowskiego mazurka czerwony lukier zakąszając marcepanowym jajeczkiem. a szykując na wtorek drugie śniadanie do biura popadam w nielichą rozterkę. najchętniej zapchałabym do pracy całą lodówkę. trudną drogą redukcji wyselekcjonowałam kilka składników. wśród nich plastikowy pojemniczek z muszlami a’la marengo. ja zawsze twierdziłam, że kuchenka mikrofalowa to samo zuo – wymysł szatana. i teraz mam dowód. ulokowałam w kuchence ten plastikowy pojemniczek z muszelkami. potuptałam niecierpliwie nóżkami nad upływającymi minutami i po sygnale wyjęłam z kuchenki same muszelki. pojemniczek zniknął. nie żeby mi żal było. zawsze to mniej do zmywania. ale jednak konsumowaniu muszelek towarzyszył lekki dyskomfort na temat zawartości w semolinie syntetycznych polimerów. jeśli w nocy zacznę wydzielać blask będę miała wątpliwość: plastik li to czy moja uduchowiona aura.
b