smętaczek pospolity

no dobrze. etap łowcy romansu uważam tymczasowo za zakończony. wiosna się też skończyła. i nadejszło lato. ponoć. strasznie się czuję zagubiona w tę porę roku. nic się tu bowiem nie zgadza. kazimierz zlany. praga zlana. niebo permanentnie ołowiane. podskórnię przeczuwam jak nadpełza listopadowa depresja. truskawki nie dość słodkie. czereśnie o smaku wodnistego kompotu. jedynie zielono pachnący koperek i młode pyry ratują honor tego lata. ciach ciach ciach szatkuję więc kolejne pęczki i zamyślam się z nosem nad deską. o wtedy, na chwilkę wraca wspomnienie prawdziwego lata, złotych łanów rudbekii przy domu szalonej ciotki janki na wsi, chabrów fantazyjnie wplecionych w zboża i maków w kartoflisku. zapach rozgrzanych malinowych chaszczy i wiklinowe kosze zbieranych na podpałkę szyszek. i jeszcze lepak z brunatną wodą co nam był ekskluzywnym kąpieliskiem. i w garach farbowane bajecznie kolorowe tetrowe pieluchy w psychodeliczne maziaje, w których się zadawało szyku. za takim latem mi tęskno.

b.