faites vos jeux!

miałam podać przepis na te sałatkę co mi w sobotę wtrąbiły dziewczyny ale przecież nie może być notki kulinarystycznej po notce kulinarystycznej albowiem oznaczałoby to, i słusznie, że nie mam o czym pisać i powinnam założyć bloga kuchennego a najlepiej założyć garkuchnię i tam w oparach skwierczącego tłuszczu i w towarzystwie zapachu przypalanego mleka spędzić dni swe ostatnie żywiąc wygłodniałą brać po cenach niskokomercyjnych a w zamian za to móc bezkarnie wywijać chochlą i rzucać z okienka od brudnych naczyń mokrą ścierą w smyrgające po linoleum karakany. zasadniczo dziś po czterdziestominutowej konwersacji z ojcem-dyrektorem najchętniej właśnie wzułabym ortopedyczną obuw, założyła na rzednące loki twarzowy czepeczek i pomachała chochlą nie szczędząc światu soczystych inwektyw. nasza niekompatybilność nabrzmiewa jak silikonowy implant w dżambodżecie. nie znacie może nikogo, kto poszukuje niekonfliktowej utrzymanki z niewielkim kredytem do spłacenia? jestem wszak kobietą światową, byłam w Pradze, w Kairze i w Giżycku, nie splewam na dywan, dość często używam sztućców, dwa tygodnie temu kupiłam sobie „wprost” i „przekrój” i kiedyś w warzywniaku widziałam na żywo kasię figurę, i się o nią dyskretnie otarłam. a wyniki badań morfologii i moczu mam wszyściuchne w normie. zwyrodniał mi jedynie kręgosłup ale komu nie zwyrodniał, niech pierwszy rzuci burakiem.
oferty z koszem złocistych chryzantem rozpatrywam we środy i w piątki. uwaga: no sorry, ale z przyczyn (nie)obyczajnych z aukcji wykluczony jest ten miglanc, agent tomaszek.
b.

FOCH
no ja nie wiem ale zero w Was empatii. ZERO. ja tu, mocium panie, o bolączkach , o doskwieraniu, o brakach, braczkach , niedosytach i nadwyżkach złych emocji. a Wy co? brniecie w gary. a chodziło o to, żeby zabrnąć w potrzeby mej duszy, i portfela poniekąd również. żeby mię wesprzeć. podesłać kosz chryzantem z gotowym na wszystko desperejted haus(sic!)manem. to nie. pchacie mnie po prostu ostentacyjnie w kierunku tej garkuchni. ale w sumie. może to i słusznie. może bycie utrzymanką z dala od ojca-dyrektora (którego w zasadzie, o zgrozo, też wszak jestem utrzymanką) uważacie za zadanie mnie przerastające. lub niesatysfakcjonujące (teoria szklanki ). jeszcze wytrzymię (kredyt mi dyszy na karku). do piątku. potem open bar w fabryce trzciny i koncert „barceloooona, barcelooona”. może zatańczę czeczotkę na stole. mętalnie.
b.