chopiniana 2010

no więc. dzięki juzielowi odsiedziałam se dziś wieczorem półdupki na ciepłym chodniku. ale za to na jakim chodniku i po co ! po pierwsze chodnik był wielce dystyngowany i godny bo należał do dziedzińca UW (cała sala woła WOW!). po drugie bo na tymże dziedzińcu grali Chopina. na jazzowo. i to jak (cała sala woła WOW!). wprawdzie z całego koncertu przeoczyłam 87% ale za to zdążyłam na Nahornego (juzielu, dzięki wielkie wartałobyło bardzo bardzo). Nahorny z Dorotką Miśkiewicz jest jak wytrawny dom perinion w ręcznie rżniętym krysztale. i powiem wam, że jak zagrali dwa preludia jednocześnie, to czułam jak miękną i trzaskają płyty chodnikowe (no bo przecież, nie że pode mną, tak?). a na samiuśki koniec zagrali to znane preludium (e-moll op. 28 nr 4???? chyba???) to wiecie: ta ra ra ra ra ra ra ram. ale to tak zagrali, że zagłuszyli sąsiedni koncert „rockowy”. uduchowiona, acz z przepełnionym pęcherzem wyleciałam z koncertu jak dobrze śmignięta szczała i tak pognałam ku ..., że nim się spostrzegłam zrobiłam gafę okropną bo omieszkałam wydzwonić juziela (wprawdzie nie miałam numeru, ale som sposoby) żeby ją osobiście cmoknąć w podzięce , co przy niniejszym czynię wirtualnie i się kajam za głupotę moją. oraz Chopin rulez!
b.