muminkowo

sobotni maraton przedświąteczny zwieńczony błyskiem okien. obu! błogosławiony parter w okolicznościach sfilcowanych futryn i zardzewiałych zamków trwale uniemożliwiających otwarcie okna. tak więc dla uzyskania przejrzystości okna kuchennego od zewnątrz nieodzowna okazała się drabina i mop na długim kiju. i starszy pan oczywiście. mycie okien w ten sposób na pierwszym piętrze kazałoby mi spuścić się z dachu na bandżi. co w sumie mogłoby być bardziej efektowne i efektywne – umyłabym kilkoma pociągnięciami mopa cztery piętra. za friko. no, być może za symboliczną dopłatą za mały pokaz ekwilibrystyki – cyrk tarchomin – madmuasel benia – przedstawia numer mrożący krew w przewodach „matrix tarchomiński’. ja, w obcisłym różowym trykocie z mopem w zębach sunę pionowo głową w dół wzdłuż ściany budynku w pianie z cilitu. brawa- wrzawa- bis.
a dziś, obudzona nieco abstrakcyjnym, jak na prawie środek metropolii europejskiej kukuryku , ruszyłam wałem do Gdańska tropić wiosnę, która miast orgiastycznych eventów plasuje się w kategorii „i chciałabym i bojesie” ale. dzielę, się tu z wami doświadczeniem muminka – pierwszy motylek. najsampierw mi pozował prężąc czułki i skrzydełka

a potem rzuciwszy – no to ja lecę – odleciał.

żółty był. to chyba nie najgorzej. a potem poszłam na pączki

po trzygodzinnym spacerze biodra moje wydają dźwięk podobny odgłosowi zardzewiałej młockarni i uszczerbku na dystynkcji i elegancji ruchu nie daje się już dłużej maskować frywolnym odrzuceniem grzywki ze zroszonego potem czoła. czy można wstrzyknąć botoks w stawy biodrowe? czy może wystarczy natrzeć je zjełczałą podwawelską? i czy plastry dobrze przechodzonej krakowskiej dodadzą blasku mym oczom usuwając nadmiar plis? pliz!
b.