notka garderobiana

bez sentymentu wywalam z szafy fatałachy.(no przecież fatałaszki to chyba do rozmiaru 38, mój rozmiar się zdecydowanie łapie już tylko na fatałachy) .bo. idom targi. poztaym , że w pracy na wszystkich frontach tradycyjna rozpierducha i panika i tak na priorytecie stawiam własne emplua. jak byłam mała, mogłam się ubrać li tylko w stosowny emblemat targowy, dziś musiałabym się owinąć plakatem reklamującym targi 3x3 m. na firmowym zebraniu szef podniósł temat targów do roli lejautu czy tam lajtmotiwu . merytoryczna dyskusja dotyczyła ilości potrzebnego piwa i wódki. zgłoszono racjonalizatorski wniosek uwarunkowania wstępu na stoisko za okazaniem flaszeczki. najbardziej liczymy na czech włochów, którzy nam this jear będą towaryszyć. z korespondecji się zorientowałam, że chłopaki total nie kumatus w polskim oraz po germański. capisci po włosku i po kaleczonemu, ach jak fantazyjnie, angielsku. jeden z nich zażyczył sobie planu targów, żeby się nie zgubić. no. ekhm. ragazzo jeszcze nie wie, że targi mają jedną halę, i nawet po litrze grappy trudno się tam zgubić. trzeba mu będzie w rehabilitacji za mikrotargi pokazać jakiś duży obiekt. to może ja wystarczę ? wywalam z szafy z niewąską miną konstatując, że we wszystkim mi ZA wąsko.po wnikliwej analizie odrzucam koncepcję przechowywania w mojej szafie ciuchów przez poprzednią lokatorkę. teoria kusząca, bo lokatorka była maciupcia i filigranowa. ale nawet jakbym sobie obcięła wszystkie wałeczki i dodatkowo odessała podbródki i tak by mi się szkielet w jej fatałaszki nie zmieścił. na ratunek rusza moja nowonabyta pomarańczowa tunika. kompiluję ją z czarną spódnicą, zielonym wisiorkiem i seledynowymi rajstopkami. troszkę wyglądam jak kontener pomarańczy z liściami. wbijam sobie do głowy jedyne możliwe uzasadnienie: awangarda. najbardziej się lekam konfrontacji z olgą. olga to nasza zaprzyjaźniona hostessa. jest zawodową modelką. co oznacza, że nosi wdzięcznie rozmiar „0”, ma same nogi i głównie ubiera się w olbrzymie kolczyki. byłabym ją znienawidziła, ale jest naprawdę słodka i ma taki cudowny ukraiński akcent. zakochuje się w mężczyźnie w czy sekundy a po czterech nie pamięta jego imienia. i bez drgnięcia powiek zmywa gary brylantowymi tipsami. no dobra. na drugi rzut leci nieśmiertelnik. czarne spodnie, czarny żakiet , białe perły. poudajemy trochę koko(tę) szanel. czeci rzut (bo czy dni targów) przyprawia mnie już jednak o paroksyzmy histerii. fkońcu decyduje się na fioletowe rajtki i fiolteowy wisior. ślicznie. chyba muszę sobie kupić fioletowy napierśnik do kompletu i to by było na tyle prawie. prawie. albowiem przed nami jeszcze szampańskie przyjęcie na zamku w niepołomicach. koszule flanelowe i dresy zabronione. tel mi łaj? czarny płaszczyk odrej znacząco szeleści na wieszaku i szepce „czarne kabaretki, czarne kabaretki” . no może faktycznie. pożyczę jeszcze od basi czarny giżycki kapelusz (bay de łej - całuski dla basi, wiem ,że tu zagląda :) i mogą mi nagwizdać. do kompletu pofarbowałam sobie dziś na czarno skronie i uszy. idealna stylistyczno-kolorystyczna koherencja. może nawet zatrudnią mnie na zamku w obsadzie czarnej damy. idę więc poćwiczyć jęki i wzdechnięcia.

b.